BlackCliff House

BlackCliff House is gelegen op een granieten rots die 40 meter boven de kustlijn uitsteekt. Deze locatie is een geografisch “halverwege” punt voor een verspreide familie waarvan de leden met tussenpozen op meerdere continenten werken en wonen. Het huis biedt plaats aan diverse woonarrangementen en verbindt de bewoners met het overvloedige natuurlijke karakter van de site. Het is een uitdrukking van de wens van de klant om een ​​ontmoetingsplaats te creëren voor huidige en toekomstige generaties en toch een kleinere familie-eenheid te kunnen huisvesten. Het huis ontleent zijn aanwijzingen aan verschillende en uiteenlopende topografische kenmerken: uitzicht en licht in het zuidwesten en de extreme contouren die naar de Salish Sea in het westen vallen.

Het huis draait rond deze twee assen, wat resulteert in een verschuivende ruimtelijke geometrie op de kruising van de hoofd- en bovenverdieping die als een leegte in het midden van de site verschijnt. De bovenverdieping ondersteunt intimiteit voor een klein gezin dat in een strakke kern slaapt, terwijl het toch grotere gezinseenheden kan huisvesten in buitenste “vleugels”. Deze twee verschillende delen van het gebouw zijn extern verbonden door een gedeeld buitenterras. Een circulatieruggengraat die evenwijdig aan deze leegte loopt, bevindt zich in het midden van het huis om te profiteren van het uitgebalanceerde licht en verticale uitzichten die mogelijk worden gemaakt door de doorsnede. De woonruimtes op de begane grond zijn op de begane grond verbonden door buiten- en hulpruimten die langs deze snede zijn gerangschikt.

Deze ruimtes omvatten aan één kant een schilderkamer die boven een reflecterende vijver bij de entreehal zweeft; een bamboe binnenplaats naast de familiekamer; een kantoor; en een theesalon aan het andere uiteinde van de bloedsomloop. De binnenplaatsen zorgen voor een diep gestapeld programma om licht en lucht te krijgen zonder het uitzicht of natuurlijk licht te belemmeren. De ruimtelijke ervaring van het huis is zowel vertrouwd als enigszins desoriënterend – een resultaat van de inspanningen om de relatie tussen de regelmatige oriëntatie van de steil glooiende grond en de off-axis oriëntatie van licht en vergezichten in evenwicht te brengen om essentiële en intieme ruimtes in de kern te creëren die een sterke verbinding hebben met de buitenomgeving.