Anticipating the landscape | Schoorl

Deze speciale tuin omarmt een fascinerend huis in het poëtische landschap van Schoorl. Het huis is ontworpen door de Nederlandse architect Paul de Ruiter. Het perceel is gelegen in het landschap achter het brede duin in Schoorl. Je voelt de suggestie van de eindeloze horizon die achter de hoge duinrand ligt.

De bijzondere tuin omarmt een bijzondere woning in het poëtische landschap van Schoorl. De kavel ligt in het coulisselandschap achter de brede duinzone in Schoorl. 5 kilometer verderop ligt de zee, maar je voelt de suggestie van de oneindige horizon die achter de hoge duinrand schuilgaat.

De plek doet bijna on-Nederlands aan. De hoogte van het duin geeft de beleving van een heuvellandschap. En het licht van de zon die in de avond over de donkere bos-façade op de hoge duin prikt geeft een magische beleving die elke landschappelijke kamer oplicht. 

Deze tuin ligt ook in zo’n kamer. Als enige woning in de omgeving ligt deze op een terp. Vanuit de woonkeuken en de woonkamer word je letterlijk opgetild boven het landschap. 

De link met het landschap is uiteraard weer een belangrijke in dit werk. Vanuit het huis zorgen lange zichtlijnen, coulissen in de tuin, verdraaiingen in de oriëntatie en de werking van licht en donker voor een sterke binding met het omringende landschap. 

Vanuit de woonkamer kijkend houdt de tuin niet op bij de erfgrens, maar loopt als vanzelf door in het weiland ernaast. De enige scheiding is een smalle greppel met hier en daar een els.

Het kenmerkende elzenbos loopt door in het bos van de buurkavel, zonder dat er enige erfscheiding aanwezig is.

Wat deze tuin nog meer bijzonder maakt is dat hij op een subtiele landschappelijke overgang ligt van de hogere zandgronden naar de lagere veenweiden, welke onderdeel zijn van het achterland.

Op het iets hogere en drogere deel groeide een bepaalde vegetatie, maar kenmerkend is dat in het lagere, nattere deel een elzenbos is ontstaan. Deze overgang was zichtbaar en beleefbaar op de kavel, maar niet heel sterk. 

Dit verhaal in het landschap is in het ontwerp geactiveerd en versterkt. Een prominente diagonale lijn markeert de boslijn en verdraait je oriëntatie nog meer naar het omringende landschap. Deze diagonale lijn in het ontwerp doet de tuin tevens nog groter lijken dan hij al is.

Een strakke lange stalen lijn markeert het hoogteverschil en de overgang van gazon (lees: weide) en het bosdeel. De lange muur bestaat uit een massief blok, dat subtiel lijkt te zweven boven de bosvloer. De verfijning in dit soort stevige en krachtige gebaren is van cruciaal belang. In dit geval zit de verfijning in het licht laten zweven van het totale object en met name in de karakteristieke gezandstraalde grafiek ontworpen door Studio BLAD.

Deze tekening suggereert beweging en verwijst naar het bewegen van zandlichamen in de duinen en dicht bij de zee. De tekening is ook terug te vinden in de kerende muur langs de oprit.

In de composite van de lange strakke lijnen en grote gebaren is telkens weer het contrast gezocht met de weelderige natuur. 

De strakke gebaren liggen los in de ruimte, het groen loopt overal omheen of de lijnen snijden door de groene kussens of door het spel van stammen in het elzenbos. Nooit zijn de stevige gebaren van beton, hout of staal met de woning. Zo blijft de woning vrij in het landschap liggen en doet de compositie van de tuin geen afbreuk aan de kracht van de architectuur van de woning.

De materialisering is stevig, maar verfijnd. Veel beton met subtiele afwerking en bewerking dat mooi oud wordt. Hout wat vergrijst en opgaat in het elzenbos. En strakke stalen lijnen die snijden door de tuin. De stalen lijnen zijn scherpe gebaren welke hoogteverschillen opvangen en contrast tussen natuur en architectuur versterken. Ze zijn zwart gecoat, in dezelfde kleur als het staal in de woning. Zo gaat de tuin alleen op een subtiele manier een reactie aan met de woning.

Zoals gezegd is de hele woning opgetild boven het landschap en ligt ze op een terp. De woning komt bijna los van zijn omgeving. Deze suggestie van loskomen is versterkt door vrijwel de hele woning in een veld van grassen te zetten. De monoliet van zwart staal, zwart gebeitst hout en grote spiegelende raampartijen die de lucht pakken, ligt in een zacht kussen van siergrassen die door het seizoen voortdurend verandert van kleur, textuur en volume en het weer vangt. Gefilterd licht in de avond, de dauw in de vroege morgen, de wind op een onstuimige dag en de rijp in de winter. Ze worden gevangen in dit veld van grassen en vertellen je een poëtisch verhaal dat je onderdeel bent van het landschap. 

Met hulp van Studio BLAD  www.studio-blad.com

Winner of the LILA awards 2020  |  Ex Aequo Winner in Gardens category

Landezine-award.com