Spitalfields, Londen

In tegenstelling tot de meeste huizen in Spitalfield is dit huis niet Georgisch, maar een van de eerste gebouwen die na de Tweede Wereldoorlog in het gebied werden gebouwd, en valt het op door zijn klassieke architectuur uit de jaren vijftig. De eigenaars, Eleanor en haar partner Chris, wilden zich toeleggen op vastgoedontwikkeling en wilden lokaal beginnen in een gebied dat zij goed kenden. Eleanor & Chris zagen een kans in de toekomst en regelden vooraf de financiering van een dergelijk project, zodat ze, toen dit specifieke huis op de markt kwam, het meteen konden kopen. Aangezien zij ook al in dezelfde straat wonen, paste het dus perfecter bij hun “plaatselijke criteria” dan zij zich hadden kunnen voorstellen.

Eleanor, die zelf 14 jaar in de straat heeft gewoond, had een uitstekend inzicht in het waarschijnlijke kopersprofiel en had dus een duidelijke visie en drive voor het project. Traditioneel werden woningen van deze omvang in Londen verbouwd met het oog op gezinnen; maar dit gebied van Spitalfields is meestal populair bij stellen die geen rekening hoeven te houden met de behoeften van kinderen. Als zodanig werd het huis ontworpen als een huis met twee slaapkamers, met de mogelijkheid van een derde in de kelder.

De architect, Rupert Lowe en zijn team presenteerden opties, waaruit Eleanor de afwerkingen koos voor de badkamers, die naast de prachtige trap de enige kamers waren die echt persoonlijk werden afgewerkt. Toen werd Clare Pascoe ingeschakeld om de interieurs voor de makelaars in te richten, te decoreren en te stylen.

Het team van Rupert liet zich inspireren door overgebleven originele kenmerken en details, die vervolgens in het hele huis werden nagemaakt. Specifieke voorbeelden zijn de prachtige gebogen teakhouten leuning die over de hele hoogte van het gebouw loopt. De trappen werden ook verbreed om meer licht in de lagere verdiepingen te brengen en ze de grandeur te geven die past bij zo’n goed gelegen pand. De inkomhal heeft een met Iroko beklede muur die langs de eiken trap loopt; gefineerde muren waren zeer typisch voor de jaren 1950, en nog relevanter voor dit gebied, aangezien Spitalfields in die periode de hoofdstad van het fineren was.

Aan de buitenkant is de luifel van de voordeur aangepast aan de omlijsting van de ramen, rond het ventilatielicht als een ‘knipoog’ uit de jaren vijftig naar de Georgische architectuur in de omgeving.

Aan de achterzijde van het pand was er oorspronkelijk een ruimte met 2 verdiepingen, met zeer weinig licht en een laag plafond. Deze werd geopend tot een negen meter hoge galerijachtige ruimte, als feestzaal. Om het ontwerp van de ruimte humoristischer te maken, voorzag Clare de kamer van hoge panelen, een Shakespereaanse buste en een mannequinlamp van Jimmie Martin. De originele vintage leren bank is van Metro Retro; de hedendaagse bank is bekleed met de Festival-serie van Sanderson; het tapijt is van Bazaar Velvet en de vintage rozenhouten meubels zijn van Orange & Brown.

Op de eerste verdieping wordt de ruimte gevuld met het licht dat ontstaat door het nieuwe dakterras na de herinrichting van de achtergevel. De woonkamer heeft een Ercol-dagbed en originele Model 166 rozenhouten stoelen van Ole Wanschner, met kussens van Cole & Son en Michael Papworth. Het hedendaagse dressoir en bureau met Corian bovenblad zijn van Conran, maar hebben lijnen die goed samengaan met vintage elementen. Het kunstwerk van Ian Mitchell geeft een knipoog naar de industriële omgeving. Aan de muur hangen vitrines met papier van Cole & Son, waarvoor Clare op fantasierijke wijze vintage ladders van Metro Retro heeft gebruikt als opbergruimte voor de boeken en ornamenten van de eigenaar.

De logeerkamer, kleedkamer en suite bevinden zich op de tweede verdieping. De gele muur is Cow Parsley van Cole & Son, met daarop een collectie zeefdrukkunst van Michael Papworth. Het originele middeleeuwse Deense rozenhouten bed is van Orange & Brown. De kleedruimte is ingericht met een klassieke ‘Eames’-stoel, een Carl Malmsten bank en een walnotenhouten kledingkast, allemaal originele stukken uit het midden van de eeuw. Kussens van Michael Papworth en een vintage etalagepop van Metro Retro maken de styling compleet.

De vloer en de badkamerinrichting werden gekozen door de klant en de architect en vervolgens gestyled met een Jimmie Martin stoel en kunstwerken, opnieuw van Michael Papworth, en een trolley van Sanderson.

De master suite bevindt zich op de bovenste verdieping, met uitzicht over de eclectische straten van Spitalfields in Londen, over de kerkspits naar de hedendaagse architectuur van de stad daarachter. Het bed, met gecapitonneerd grijs hoofdeinde, is van Feather & Black, geflankeerd door een paar teakhouten kaptafels uit het midden van de vorige eeuw van Molten Vintage van Pascoe Interiors. Het Deense palissander dressoir en de commode van Orange & Brown bieden een platform voor vintage spiegels en lijsten. De kleedruimte heeft een open opslagruimte, met een vintage hangroede en appelkratten, allemaal van Metro Retro. Het Bazaar Velvet tapijt geeft een vleugje eigentijdse kleur, opgepakt met de gehaakte deken en een paar Kai Kristensen stoelen, ook weer van Molten Vintage.

De algemene sfeer van dit pand is een eigentijdse viering van meubilair uit de mid eeuw, die laat zien hoe een eclectische mix uit de mid eeuw, afgewisseld met hedendaagse elementen, kan resulteren in een tijdloos interieur dat niet slaafs vintage is, maar dat discreet een schat aan zeer verzamelbare originele meubels en kunstwerken laat zien.